Nymfomanie - de seksverslaving

Alle inhoud van wordt gecontroleerd door medische journalisten.

Wat is nyphomanie?

In het dagelijks leven wordt nymfomanie gelijkgesteld met ongebreideld seksueel verlangen. Vrouwen met overmatige zin in seks worden gewoonlijk nymfomanen genoemd. Bij mannen wordt dit een Don Juan-complex of satyriasis genoemd. Het woord "manie" geeft echter aan dat de getroffenen onderhevig zijn aan dwangmatig gedrag. Waarbij manie medisch wordt gedefinieerd als een ernstige vorm van psychose. De weinige beschikbare cijfers suggereren de volgende verdeling onder de getroffenen: 70 tot 80 procent mannen en 20 tot 30 procent vrouwen. De golfer Tiger Woods, die met succes therapie heeft gevolgd, wordt vaak genoemd als een prominent voorbeeld van een man die verslaafd is aan seks.

Vrouwen die onder de definitie van nymfomanie vallen, zijn constant op zoek naar seksuele bevrediging. Tegelijkertijd zijn ze echter meestal niet in staat om een ​​climax te ervaren. Vaak kunnen ze geen innerlijke band opbouwen met de betreffende partner. Ze worden gedwongen om steeds opnieuw op zoek te gaan naar nieuwe mannen, gedreven door de hoop op seksuele bevrediging.

Hoe vaak komt "nymfomanie" voor?

De "echte" nymfomanie is zeer zeldzaam. Vaak worden meisjes of vrouwen die hun seksualiteit openlijk uitleven, hun verlangens niet verbergen en het initiatief nemen bij het kiezen van een partner, onterecht beschreven als nymfomane, verliefde of gek op mannen. In de 19e eeuw werd bijvoorbeeld elke vrouw die buiten het huwelijk geslachtsgemeenschap had of masturbeerde beschuldigd van nymfomanie.

Hoewel de moraal sindsdien aanzienlijk is veranderd, worden zelfs vandaag de dag meisjes en vrouwen die seksuele ervaringen willen hebben soms aangeduid als nymfomanen, sletten en hoeren of krijgen ze andere discriminerende uitdrukkingen. In dit opzicht wordt nog steeds met twee maten gemeten. Want een man die ervaring opdoet met het vrouwelijk geslacht zal eerder herkenning dan kritiek krijgen. Men begrijpt dat "hoorns eraf moeten worden geduwd". Niet in de laatste plaats vanwege het misbruik van de term nymfomanie, moet deze bevooroordeelde term zoveel mogelijk worden vermeden. De "politiek correcte" uitdrukking voor dit ziektebeeld is "seksverslaving".

Wanneer ben je verslaafd aan seks?

Men spreekt van seksverslaving wanneer er sprake is van een overdreven verhoogde zin in seks. In deze context is de definitie van "verhoogd" moeilijk. Meisjes en vrouwen die daarbij frequent seksueel contact en orgasme hebben, zijn volkomen gezond en zeker geen seksverslaafden. Seksualiteit speelt voor deze vrouwen een beslissende rol, maar bepaalt niet uitsluitend hun leven. Het verlangen naar seksuele ontmoetingen is meestal erg uitgesproken, vooral in nieuwe relaties. Dit volkomen normale gedrag heeft echter absoluut niets te maken met seksverslaving.

Als het seksleven daarentegen niet als bevredigend wordt ervaren en bij de vrouw de gedachte zich manifesteert dat uitsluitend de partner de schuldige is, bestaat de mogelijkheid dat de zoektocht naar de juiste man en de drang naar seksuele bevrediging - wat meestal niet wordt bereikt - die verdere levens bepalen.

Wat zijn de oorzaken van seksverslaving?

In het verleden werd nymfomanie gezien als een organische ziekte en dienovereenkomstig behandeld - bijvoorbeeld door ijspakkingen op de geslachtsdelen te plaatsen, bloedzuigers aan te brengen of, in het ergste geval, de clitoris of eierstokken te verwijderen.

Er bestaat niet zoiets als "één" oorzaak van seksverslaving. Net als bij andere verslavingen spelen veel invloeden een rol. Deze liggen op emotioneel, sociaal-cultureel gebied, net als in de kindertijd, in persoonlijkheid en aanleg. Innerlijke conflicten, gevoelens van minderwaardigheid, verstoorde emotionele relaties en de dwangmatige zoektocht naar nabijheid kunnen allemaal seksverslaving bevorderen.

Seksverslaving begint verraderlijk - net als alcohol-, drugs- of gokverslaving. Het verslavende gedrag neemt langzaam toe, waardoor de persoonlijke vrijheid steeds meer wordt beperkt. Als de seksverslaving langere tijd aanhoudt, kan dit leiden tot gezondheidsproblemen en persoonlijkheidsveranderingen. Aan de eisen van het normale dagelijkse leven kan meestal niet meer worden voldaan. Ondanks de vele seksuele contacten blijft het eigen isolement bestaan ​​en is er een druk van lijden. Om deze vicieuze cirkel te doorbreken is in de meeste gevallen professionele hulp van psychotherapeuten onontbeerlijk. Ook mag niet worden verwaarloosd dat het risico op overdracht van infecties toeneemt bij frequent wisselende seksuele partners.

Therapie voor seksverslaving

Als er enige twijfel bestaat of er sprake is van een seksverslaving, is de eerste stap het inwinnen van psychotherapeutisch advies. Dit is in ieder geval het geval wanneer er een obsessief, levensbepalend verlangen naar seks is en een onvermogen om emotionele banden te vormen. De overdracht in bekwame handen is op dit moment helaas nog een beetje moeilijk, aangezien het aantal speciaal opgeleide artsen of therapeuten met ervaring op dit gebied nog veel te wensen overlaat.

Er is een consensus onder therapeuten van seksverslaafden dat een succesvolle behandeling over meerdere jaren moet worden uitgevoerd en intensieve psychotherapie moet omvatten. Centrale thema's zijn het seksuele leven en de familiegeschiedenis, het benaderen van mogelijk misbruik, het ontwikkelen van de rol van het verslavende middel seks, het verdragen en accepteren van gevoelens, het verkrijgen van een positief zelfbewustzijn en zelfrespect. Het gaat erom dat de getroffene weer een relatie met zichzelf kan vinden en op basis daarvan weer betere, gezondere relaties met anderen kan leven.

Tags:  palliatieve geneeskunde voeding anatomie