Ticagrelor

Benjamin Clanner-Engelshofen is freelance schrijver op de medische afdeling van Hij studeerde biochemie en farmacie in München en Cambridge/Boston (VS) en merkte al vroeg dat hij vooral genoot van het raakvlak tussen geneeskunde en wetenschap. Daarom ging hij humane geneeskunde studeren.

Meer over de experts Alle inhoud van wordt gecontroleerd door medische journalisten.

De werkzame stof ticagrelor is een zogenaamde plaatjesaggregatieremmer (TAH), d.w.z. het voorkomt dat de bloedplaatjes (trombocyten) zich ophopen en bloedstolsels in de bloedvaten ontstaan. Het wordt vaak gecombineerd met acetylsalicylzuur (ASA), dat ook de bloedstolling remt, maar op een andere manier. Deze combinatie van actieve ingrediënten wordt "dubbele bloedplaatjesremming" genoemd. Hier leest u meer over de effecten en het gebruik van ticagrelor, dosering en bijwerkingen.

Zo werkt ticagrelor

Wanneer bloed uit het vaatstelsel van het lichaam lekt, probeert het lichaam het bloedverlies te stoppen. Om dit te doen, wordt de bloedstolling geactiveerd, waardoor zich juist op het getroffen gebied stolsels vormen om het lek te dichten. De bloedplaatjes, die naast de rode en witte bloedcellen het derde type bloedcel vormen, spelen hierbij een belangrijke rol. De taak van de bloedplaatjes is om een ​​vasculair lek te detecteren en vervolgens de stolling te initiëren. Om dit te doen, hechten de bloedplaatjes zich met behulp van andere eiwitten in het bloed aan het gewonde gebied en worden geactiveerd, waardoor alles wordt gestart om het vat zo snel mogelijk te sluiten. Ze geven ook boodschapperstoffen af ​​(zoals tromboxanen en ADP) die verdere bloedplaatjes aantrekken en activeren. De bloedplaatjes die vrijkomen hebben ook docking points (receptoren) voor deze boodschapperstoffen - ze activeren zichzelf nog sterker. Men spreekt van een “positieve feedbackloop”. In het verdere verloop van deze "coagulatiecascade" wordt het stolsel verknoopt met het "adhesieve" fibrine en zo versterkt.

Als dit proces door verschillende factoren wordt verstoord, zodat het overgevoelig kan worden geactiveerd, spreekt men van een stollingsstoornis. Dan kunnen zich ook grotere stolsels in de bloedbaan vormen, die dan belangrijke bloedvaten verstoppen die bijvoorbeeld de hersenen of het hart bevoorraden.

Om dit te voorkomen grijpt medicatie - bijvoorbeeld bij ticagrelor - in op het stollingsproces, vaak specifiek bij de bloedplaatjes vanwege hun centrale rol:

Het antistollingsmiddel ticagrelor remt specifiek de receptor voor ADP, die de activering van verdere bloedplaatjes en de verdere "zelfactivering" van de bloedplaatjes onderdrukt. De combinatie van ticagrelor met ASA (acetylsalicylzuur) bij dubbele bloedplaatjesremming voorkomt ook de vorming van tromboxanen, wat de coagulatie van de bloedplaatjes verder vermindert.

Ticagrelor opname, afbraak en uitscheiding

Na inname van ticagrelor wordt ongeveer een derde van de werkzame stof vanuit de darm opgenomen in de bloedbaan, waar het na anderhalf uur de maximale bloedspiegel bereikt. Het antistollingsmiddel wordt in de lever gedeeltelijk door het cytochroom P450-enzymsysteem omgezet in een andere werkzame stof. Zowel ticagrelor zelf als zijn metaboliet worden in geringe mate met de urine uit het lichaam uitgescheiden, maar voornamelijk met de ontlasting. Na zeven tot acht uur is de bloedspiegel van ticagrelor gedaald tot ongeveer de helft van de ingenomen dosis.

Wanneer wordt ticagrelor gebruikt?

De werkzame stof ticagrelor is goedgekeurd in combinatie met ASA voor de preventie van stolselvorming bij volwassen patiënten die al een occlusie (hartaanval) of massieve vernauwing (angina pectoris) van de kransslagaders hebben gehad.

Ticagrelor moet langdurig worden ingenomen om de vorming van stolsels permanent te onderdrukken.

Dit is hoe ticagrelor wordt gebruikt

Aan het begin van de behandeling met ticagrelor wordt 180 milligram van de werkzame stof ingenomen, daarna tweemaal daags 90 milligram met een tussenpoos van ongeveer twaalf uur. Het kan met of zonder een maaltijd worden ingenomen.

Als de patiënt moeite heeft met slikken of via een maagsonde wordt gevoed, kan de ticagrelor-tablet worden fijngemaakt en als suspensie in water worden toegediend.

Als een dosis is vergeten, mag deze daarna niet meer worden ingenomen. Neem gewoon de volgende dosis op het gebruikelijke tijdstip. Het is niet toegestaan ​​om twee doses tegelijk in te nemen!

Welke bijwerkingen heeft ticagrelor?

Ticagrelor veroorzaakt neusbloedingen, kortademigheid, bloeding in het maagdarmkanaal, blauwe plekken, bloedingen van de huid en onderhuids weefsel bij één tot tien procent van de patiënten.

Af en toe zijn ticagrelor-bijwerkingen zoals duizeligheid, hoofdpijn, schedelbloeding, oogbloeding, bloederige hoest, bloed overgeven, maagdarmzweer, orale bloeding, huiduitslag, jeuk, urineweg- en vaginale bloedingen ook aanwezig Slijmvlies en een verzwakking van de immuunsysteem.

Waar moet rekening mee worden gehouden bij het gebruik van ticagrelor?

Vanwege de diverse interacties van ticagrelor met andere geneesmiddelen, moet de therapie dienovereenkomstig worden gecontroleerd voordat met de behandeling wordt begonnen.

Ticagrelor wordt in de lever afgebroken door het enzym cytochroom P450 3A4, dat ook veel andere werkzame stoffen in het lichaam afbreekt. Sommige van deze middelen kunnen het enzym blokkeren, waardoor de hoeveelheid ticagrelor in uw bloed stijgt. Deze actieve ingrediënten zijn bijvoorbeeld antibiotica (claritromycine, metronidazol, chlooramfenicol), antischimmelmiddelen (fluconazol, ketoconazol, itraconazol), hiv-geneesmiddelen (ritonavir, indinavir, nelfinavir) en veel kruidengeneesmiddelen (ginseng, valeriaan, grapefruitsap).

Omgekeerd kunnen sommige stoffen de hoeveelheid van het enzym cytochroom P450 3A4 verhogen, waardoor de afbraak van ticagrelor toeneemt. Dit geldt bijvoorbeeld voor middelen tegen epilepsie en epileptische aanvallen (fenytoïne, carbamazepine, fenobarbital), sommige voedingsmiddelen (gember, knoflook, zoethout) en het kruiden-antidepressivum sint-janskruid.

Aangezien de gegevens over het gebruik van ticagrelor tijdens zwangerschap en borstvoeding beperkt zijn, mag het antistollingsmiddel gedurende deze periode niet worden gebruikt. Hetzelfde geldt voor kinderen en jongeren onder de 18 jaar.

Hoe medicijnen te krijgen met ticagrelor

Preparaten met de werkzame stof ticagrelor zijn op recept verkrijgbaar en zijn daarom alleen op doktersrecept verkrijgbaar in de apotheek.

Sinds wanneer is ticagrelor bekend?

Het antistollingsmiddel ticagrelor is ontwikkeld door wetenschappers van het farmaceutische bedrijf AstraZeneca als het eerste actieve ingrediënt dat de activering van bloedplaatjes door ADP remt. Het werd in 2011 op de Europese markt gelanceerd. De nieuwigheid en het aanzienlijke extra voordeel van de werkzame stof werden ook erkend door de Federale Paritaire Commissie, die de vaste prijzen voor geneesmiddelen in Duitsland vaststelt. Om deze reden zijn preparaten met de werkzame stof ticagrelor relatief duur, maar hebben het voordeel dat ze de sterfte na een hartinfarct meer kunnen verminderen dan eerdere therapieën.

Tags:  onvervulde kinderwens Menstruatie kinderwens